«دیزباد وطن ماست»- جلسه شورای اسلامی دیزباد با حضور اعضای شورای مشورتی و اعضای شورای اسلامی و دهیاری دیزباد برگزار شد، تا بار دیگر تصمیمات استراتژیک و حیاتی دیزباد با بهره گیری از خرد جمعی گرفته شود.
نتیجه این جلسه که به صورت خلاصهبه سمع دیزبادی ها رسانده شد، حاوی نکاتی است که در این یادداشت قصد دارم به آنها بپردازم.
در دور چهارم شورای اسلامی دیزباد، برنامه های شورای اسلامی توسعه ای متوازن را در بخش های مختلف فرهنگ، اجتماع و اقتصاد دیزباد ایجاد کرد اما در برنامه جدید جای مباحث فرهنگی و اجتماعی به شدت خالی است. این در حالیست که به نظر می رسید با ورود به دور پنجم، درس هایی از دوره چهارم گرفته شده که احتمالا قرار است در این دوره به کار گرفته شود.
دیزباد هنوز با مساله شکار، آتش سوزی کوه ها، چرای دام ها، سرقت و مسائل دیگری روبروست که نیاز به توسعه اجتماعی و فرهنگی را ضروری تر از بخشهای توسعه روستایی و گردشگری می نمایاند. این در حالیست که در برنامه ارائه شده، جای این موارد به شدت خالیست.
نگاه مثبت من به این موضوع این است که برنامه های نرم افزاری و محتوایی شورای اسلامی در جلسه شورای مشورتی سیاستگذاری نشده اند، و قرار است در آینده برای این مسائل جلسات دیگری ترتیب داده شود، در غیر این صورت می توان پیش بینی کرد که دیزباد در این دوره با توسعه صرف روبرو خواهد بود و خبری از توسعه پایدار نخواهد بود.
توسعه پایدار دیزباد، توجه به نسل های آینده ای است که می خواهند از وطنمان بهره بگیرند و در صورت عدم توجه به مقوله فرهنگ و اجتماع نمی توان به اهداف توسعه پایدار دست یافت و توسعه صرف، دیزباد را تبدیل به مکانی برای انواع بزهکاری ها خواهد کرد.
به بیان دیگر، اگر نتوانیم برنامه ای برای توسعه فرهنگی مردمی که از اطراف و اکناف به دیزباد می آیند داشته باشیم، باید منتظر ویرانی دیزباد از جانب گردشگران باشیم.
اخیرا یکی از دانشجویان دانشگاه مشهد به نام مریم کهنی بر روی «اکوتوریسم دیزباد» پایان نامه خودش را می نویسد، این کار به نظر من می تواند نرم افزار ورود به عرصه توریسم مناسب دیزباد را ارائه دهد. همچنین بهره گیری از این قبیل پژوهش ها می تواند آینده دیزباد را به گونه ای مناسب رقم بزند. مهم نیست که چقدر زمان می برد، زیرا اگر بخواهیم کار بی مطالعه انجام بدهیم، قطعا با مسائل و مشکلات زیادی در حوزه توسعه دیزباد روبرو خواهیم شد.
توسعه فرهنگی نه فقط نیاز امروز مردم دیزباد است بلکه به نظر می رسد نیاز است با همکاری شوراهای اسلامی روستاهای اطراف نیز برنامه های آموزشی برای فرهنگ سازی روستاهای اطراف اجرا شود تا آنها نیز با آگاهی نسبت به فعالیت های توسعه ای دیزباد اقدام کنند.
بگذارید بحثم را روشن کنم. فرض کنید ما دیزباد را توسعه دادیم، بوستان پیش تختگاه دیزباد را آماده کردیم، اما یک شب گروهی از روستای مجاور تمام درختان بوستان را آتش دادند، آیا می توانیم خسارت آن را جبران کنیم؟ ما هزینه زیادی برای یگان حفاظت می دهیم تا بلحاظ سخت افزاری مانعی در برابر نابهنجاری های افراد پدید آوریم، اما بعد نرم افزاری آن را چه می کنیم؟ آیا برنامه ای برای آموزش مردم روستاهای اطراف داریم؟ تجربه 4 سال گذشته آیا به ما نشان نداده است که وقتی توسعه رخ می دهد، اگر مردم با آن آشنا نباشند، مقاومت های نابخردانه می کنند.
بنابراین اگر دیزباد که امروز در مسیر توسعه قرار گرفته، با این مفاهیم بیگانه باشد، قطعا چهار سال آینده روستایی با برخی زیرساخت های ناکارآمد خواهیم داشت که مملو از بزه اجتماعی و فرهنگی خواهد بود و البته زیرساخت ها را هم از بین خواهند برد.
در نتیجه باید فکری نو ساخت و خرد جمعی را بار دیگر به کمک خواست که چطور می توانیم با همکاری نهادهای مدنی و نهادهای دولتی در روستاهای اطراف، آگاهی های لازم را برای مردم به نحوی ایجاد کنیم، که در روبرو شدن با روستای توسعه یافته دیزباد با جهل و بی خردی برخورد نکنند. توسعه صرف دیزباد، بدون در نظر گرفتن توسعه فرهنگی و توسعه اجتماعی قطعا شکست دور پنجم شورای اسلامی دیزباد را پس از یک دوره طلایی رقم خواهد زد، حتی اگر دیزباد از نظر توسعه روستایی ارتقاء بیابد.
کارناوال ها و مراسم مختلفی که در دیزباد برگزار می شود، فرصت مناسبی است تا بتوان با بهره گیری از نیروهای متخصص در زمینه آموزش اقدام کرد.
به کار گیری از نهادهای مدنی در روستاهای اطراف یکی دیگر از اقداماتی است که به نظر می رسد می تواند این شرایط را دگرگون کند.
امیدواریم که با توجه به این نکات و نکات دیگری که از خرد جمعی در باب مسائل فرهنگی و اجتماعی گرفته می شود، دیزباد بتواند راه خودش را در مسیر توسعه پایدار باز کند.
